In de rubriek Explorer Tips brengen we deze editie vijf bijzondere nationale parken onder de aandacht die hoog op ons verlanglijstje staan: Loreto, Wild Atlantic Way, Shiretoko Japan, Litouwen en Sable Island.
Tekst: Angelique van Os
1. Loreto, groen hart en thuishaven van roze dolfijn tot reuze waterlelie – Peru
Peru staat met diens prachtige nationale parken al lang op onze lijst om te bezoeken, en dat geldt zeker voor Loreto, een rijk natuurgebied dat in het noordoosten ligt waarvan de biodiversiteit van het ecosysteem enorm gevarieerd is en er talloze planten en dieren leven. Een deel van Loreto bestaat uit het Pacaya Samiria National Reserve, dat met 20.000 vierkante kilometer zo’n beetje de helft van Nederland beslaat. Per boot en of kano kun je het gebied het beste verkennen.
Natuurpark tussen de boomtoppen
De jungle verken je het beste vanuit de bomen. Via hangbruggen van een avontuurlijk Canopy-parcous, wandel je letterlijk tussen de boomtoppen en hoge plateaus bieden een panoramisch uitzicht over de groene wereld. Hier zit je tussen de apen en vogels en je kunt er zelfs slapen op zo’n 15 à 25 meter hoogte! Vlak bij het Pacaya Samiria National Reserve geeft je verblijf een hele andere dimensie aan de jungle. Tandenpoetsen tussen de kleurrijke papegaaien en terwijl je wakker wordt slingeren apen van boom naar boom. De boomhutten gaan op in de rijke natuur en bieden tegelijkertijd veel comfort.
Roze dolfijnen, reuzenotters en luiaards
Loreto en het nationale park vormen de thuishaven van bijzondere endemische dieren als de zeldzame roze dolfijn, de zeekoe, de reuzenotter, luiaards en talloze reptielen, amfibieën en apensoorten zoals de tamarins. Ze leven veelal in en rond de machtige Amazone rivier, alsook in rustige meren, kreken en wetlands.
World Travel Award Zuid-Amerika
Peru is de winnaar van de World Travel Award Zuid-Amerika van 2024 met awards in vier categorieën, waaronder de verkiezing tot ‘Belangrijkste bestemming van Zuid-Amerika’. Daarnaast is het land voor het zevende achtereenvolgende jaar gekozen als ‘Zuid-Amerika’s meest toonaangevende culturele bestemming.
Uitgezette taricaya schildpadden
De afgelopen jaren zijn circa 5.000 jonge taricaya schildpadden uitgezet door de National Service of Natural Areas Protected by the State (Sernanp), aangevuld met 2.000 van het soort begin dit voorjaar. De geel-gespotte schildpad wordt met uitsterven bedreigd en daarom is het goed dat ze beschermd kunnen leven in hun natuurlijke habitat, het Airo Pai Communal Reserve.
Uitbundige flora
Naast bijzondere fauna is de regio ook omringd door prachtige en uitbundige flora. Zo bloeit hier in het tropische regenwoud de gigantische waterlelie Victoria Amazonica, de kolossale kapokbomen (ceibaboom), die meer dan 70 meter hoog kunnen worden, en de kleurrijke heliconia.
Inheemse bevolking
Ook noemen we graag de inheemse bevolking, die hier al eeuwen in harmonie leeft met de natuur. Gemeenschappen als de Cocama, Yagua en Bora organiseren wandelingen door de jungle, boottochten en geven workshops, waarbij reizigers kennis kunnen maken met hun tradities, rituelen, levensstijl, dagelijkse routines, authentieke ambachten en het gebruik van planten en kruiden.
2. 10 jaar Wild Atlantic Way – Ierland
Mogelijk heb je er al iets over gelezen, want de geliefde Wild Atlantic Way bestaat 10 jaar! Ik ben zelf drie keer in Ierland geweest, maar heb slechts een klein stukje van de intrigerende 2500 kilometer bewegwijzerde route aan de westkust gezien. De Wild Atlantic Way is op zich natuurlijk geen nationaal park, maar er zijn vijf nationale parken opgenomen in de route: Killanery NP, The Burren NP, Connemara NP, Wild Nephin Ballycroy NP en Glenveagh NP.
Verder slingert de route door negen county’s vanuit het zuidelijk gelegen Cork tot het noordelijke Donegal.
Van idyllische stranden tot pittoreske dorpjes
De route combineert verder idyllische stranden (63 in totaal), ruige kliffen, grillige rotsformaties, talloze (on)bewoonde (schier)eilanden met uitgestrekte vergezichten en voert een stukje langs het groene binnenland en pittoreske dorpjes waar de tijd soms stil lijkt te staan.
Zes zones Wild Atlantic Way
De Wild Atlantic Way is opgedeeld in zes zones bestaande uit natuur, surfen, kajakken, duiken, muziek en kunst(nijverheid). En eigenlijk zijn het er zeven, want laten we foodies niet vergeten. Immers, van al dat onderweg zijn krijg je trek. Dus voor elk wat wils.
Van Cliffs of Moher tot Skellig Michael
Wij zijn bijvoorbeeld benieuwd naar de woeste en dramatische Cliffs of Moher, we zouden gaan star gaizen vanuit Kerry’s International Dark Sky Reserve (een stukje landinwaarts en deels liggend in Nephin Ballycroy National Park), fietsen of paardrijden langs Sky Road over het schiereiland Connemara met uitzichten over Diamond Hill en op zoek gaan naar de poëzie die zee en kust schrijven bij Sligo en Donegal. En als het even kan een bootje nemen die voert naar het eilandje Skellig Michael dat UNESCO-werelderfgoed is.
Matt Molloy’s Pub
En laten we Matt Molloy’s Pub in het levendige Westport niet vergeten. Hier spelen Ierlands meest vooraanstaande (folk) muzikanten zeven dagen per week en de geschiedenis van Matt Molloy met de Chieftains is voor liefhebbers zeker ook interessant. En het kan zijn dat wanneer hij niet op tournee is, Molloy zelf ook op het podium staat. Genoeg te ontdekken dus.
3. Sable Island, thuishaven van wilde paarden – Canada
Tot voor kort had ik nog nooit van Sable Island gehoord, totdat ik het boek Untamed Spirits, Horses from Around the World, van fotograaf Drew Doggett >>LINKEN>> onder de aandacht kreeg . Sable Island (National Park Reserve) ligt zo’n 180 kilometer ten zuidoosten van het Canadese Nova Scotia. Het is een afgelegen en onbewoond eiland met zeer onvoorspelbaar weer. Hoewel, helemaal onbewoond is het niet, want op de langgerekte strip land van 42 kilometer en slechts twee kilometer breed, gedijt een kudde van zo’n 550 wilde paarden. Naast de grootste kolonie grijze zeehonden ter wereld en vele vogelsoorten zijn zij de enige bewoners zijn van het eiland.
Wilde paarden
De paarden leven van het zeegras en drinken uit zoetwaterpoeltjes. Ook hebben ze zichzelf aangeleerd om water te vinden door in het zand met hun hoeven gaten te graven. De dieren zijn waarschijnlijk 250 jaar geleden op het
winderige eiland terecht gekomen na twee mislukte pogingen van kolonisten om zich er te vestigen. Sable Island staat ook wel bekend als de begraafplaats van de Atlantische Oceaan omdat er voor de kust meer dan 350 scheepswrakken liggen.
“Het is een van de weinige plekken op aarde waar echt nog wilde paarden voorkomen zonder dat er enige vorm van menselijke bemoeienis is. Sable Island is moeilijk bereikbaar en zeer beperkt toegankelijk. Je hebt je eigen chartervliegtuig nodig en permits om er te mogen verblijven. Ik voel me enorm bevoorrecht dat ik de dieren heb kunnen observeren en fotografen”, aldus Drew Doggett.
Drew maakte ook een apart boek over Sable Island: Wild, the legendary horses of Sable Island, met een voorwoord van niemand minder dan Jane Goodall. Voor meer info kijk HIER
Lees HIER het interview met Drew Doggett, waarin hij ook praat over ander fotowerk.
4. Eeuwenoud ecosysteem en bescherming beren Shiretoko – Japan
Al enige jaren staat Japan’s meest noordelijke eiland, Hokkaido, op onze wishlist om te bezoeken. In het uiterste noordoosten van Hokkaido ligt nationaal natuurpark Shiretoko. In dit gebied zijn eeuwenoude ecosystemen goed bewaard gebleven dankzij vulkanische activiteiten en omdat het zich in nogal een uithoek bevindt, is er weinig verstoring van buitenaf. Sinds 2005 is Shiretoko onderdeel van UNESCO-Werelderfgoed, mede door de versmelting van de terrestrische (land) en mariene ecosystemen.
Aziatische bruine beer
Niet alleen de natuur is ongerept, ook is dit een bijzondere habitat voor bedreigde en inheemse diersoorten zoals de Blakinston visuil, de Steller zeearend en met een beetje mazzel heb je ook kans om orka’s en potvissen langs de wilde kustlijn te spotten. Maar waar we hier speciaal voor naar toe willen, is vanwege de bruine beer. Shiretoko heeft de hoogste populatie van bruine beren ter wereld! Met de organisatie Picchio kun je hier diverse eco-tours doen, waarbij je onder begeleiding van een gespecialiseerde gids onder andere op zoek gaat naar de Aziatische bruine beer en informatie krijgt over hun leefgewoonten. Tevens ondersteun je daarbij in hun bescherming.
Picchio
Picchio zet zich sinds de jaren 1990 in voor natuurbehoud en in het bijzonder voor de Aziatische bruin beer. In eerste instantie richtte de organisatie zich op de beren buiten de stad Karuizawa, op een paar uur rijden van het hectische Tokio. Veel mensen bezoeken vanuit de bruisende metropool regelmatig de bossen rondom Karuizawa. Omdat er steeds meer conflicten ontstonden tussen mens en beer doordat ze te dicht bij elkaars leefgebied kwamen, besloot Picchio hierop in te grijpen en de problemen te verminderen met diverse projecten en geavanceerde apparatuur om de dieren te traceren en te beschermen. Daarnaast zet Picchio ook speciale honden in die beren afschrikken en goed kunnen samenwerken met mensen.
Vanaf 2019 heeft Picchio hun eco-tours activiteiten uitgebreid naar Hokkaido en Shiretoko en hoopt de organisatie niet alleen bescherming te bieden, alsook de verscheidenheid van het prachtige Japan te laten zien.
5. UNESCO-werelderfgoed: kruisenheuvels, stromobielen en Žuvintasmeer – Litouwen
Sodai Stromobielen, raadselachtige volkskunst in Litouwen
Litouwen is een nog vrij onbekende reisbestemming, waarbij met name het culturele erfgoed en de natuur in het oog springen. Afgelopen jaar voegde UNESCO een aantal nieuwe beschermde locaties toe, zoals de Sodai Strotuinen, die ook wel bekend staan als stromobielen en behoren tot de meest raadselachtige vormen van de Litouwse volkskunst. Om goede strovormen te maken moet de maker over aardig wat wiskundig en ruimtelijk inzicht beschikken, want de creaties bestaan veelal uit driehoekige en vierkante vormen. Van oudsher maakte de bevolking de stromobielen voor feestdagen, huwelijken, doopsfeesten en rituele evenementen.
Kruisenheuvels, symbool van culturele identiteit van Litouwen
Een ander intrigerend schouwspel vormen de honderden soms duizenden kruisenheuvels die op verschillende plekken te vinden zijn in het land. Deze traditie stamt uit de 15e eeuw en is een belangrijke vorm van cultureel erfgoed. De Litouwse bevolking maakten de houten kruizen als bescherming tegen betere oogsten, gezondheid en geluk. Later werden de objecten gemaakt om de doden te herdenken en spirituele rust te vinden. De kruizen, inmiddels ook van metaal gemaakt, vormen belangrijke symbolen van culturele identiteit. Het zijn symbolen van verzet en hoop van het Litouwse volk in tijden van politieke onderdrukking en culturele strijd. ->>
Van religieus tot bloemmotief
Het produceren van de kruisen werd door de eeuwen heen steeds meer een ambacht en kreeg uiteenlopende betekenissen. Zo staat Dzūkija bekend om kruisen met een omgekeerde driehoek. Hierin zijn motieven van het lijden van Christus verwerkt. In Sudovia zijn kruisen te vinden met bloemmotieven en verhoogde sokkels, en Aukštaitija staat bekend om diens complexe, decoratieve stogastulpis (kapelpalen), die ook versierd zijn met bloemen en geometrische patronen. Eenvoud en minimalisme is dan weer te vinden in Samogitia. Hierbij is het de omvang die opvalt.
Žuvintasmeer, prachtig natuurreservaat
De natuur is ook een onontdekte parel van Litouwen. Zo schijnt het Žuvintasmeer een prachtig natuurreservaat te zijn in Zuid-Litouwen. Het staat sinds 2011 op de UNESCO – Werelderfgoedlijst en heeft een rijke biodiversiteit. Dit gebied omvat uitgestrekte wetlands, veengebieden en dennenbossen Hier vind je veel vogelsoorten, zoals de zeldzame waterrietzangers en bruine kiekendieven. Žuvintas is dus zeker niet zomaar een meer.
